Środki zaskarżenia w postępowaniu cywilnym. Komentarz do art. 367-424(12) KPC

Opis

Komentarz do art. 367–42412 KPC prezentuje całą problematykę związaną z wnoszeniem i rozpoznaniem zwyczajnych i nadzwyczajnych środków zaskarżenia w postępowaniu cywilnym, koncentrując się na kwestiach praktycznych i analizie orzecznictwa.
W publikacji uwzględniono ustawę z 4.7.2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz innych ustaw. Ustawa usprawnia postępowanie w sprawach cywilnych i skraca czas rozpoznania spraw przez sądy cywilne – stąd wiele zmian dotyczy nowej organizacji pracy sądu oraz nałożenia na strony – w tym pełnomocników procesowych – nowych obowiązków.
W komentarzu szczegółowo omówiono następujące środki odwoławcze:

apelację,
zażalenie,
skargę kasacyjną,
skargę na orzeczenie referendarza sądowego,
wznowienie postępowania,
skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Ponadto w publikacji omówiona została skarga nadzwyczajna, która weszła w życie 3.4.2018 r. na podstawie ustawy 8.12.2018 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2018 r. poz. 5).
Publikacja:

radcom prawnym i adwokatom ułatwi skuteczne wnoszenie środków zaskarżenia dzięki praktycznym wskazówkom,
aplikantom adwokackim i radcowskim zapewni fachowe przygotowanie się do sporządzenia pism procesowych na egzaminie zawodowym,
zawiera wyselekcjonowane orzecznictwo przyporządkowane do komentowanych zagadnień.
koncentruje się na aspektach praktycznych, takich jak: dopuszczalność, podstawy środka zaskarżenia, legitymacja procesowa, termin, wymagania formalne, skutki wniesienia danego środka,
wyjaśnia podstawowe problemy związane ze stosowaniem nowych przepisów,
zawiera wyróżnione elementy „Ważne dla praktyki”, które podkreślają szczególnie istotne kwestie,
zawiera Linie orzecznicze – gdzie wskazano orzeczenia, które zachowują swoją aktualność po wejściu w życie zmian,
pozwala szybko wdrożyć się w zakres zmian i ocenić, jakie są konsekwencje wejścia w życie nowych przepisów z punktu widzenia pełnomocnika procesowego,
to formuła komentarzowa pozwalająca na korzystanie z publikacji również podczas zawodowych egzaminów prawniczych.

Najistotniejsze zmiany dotyczą:

organizacji postępowania w sprawach cywilnych – poprzez: wprowadzenie fazy postępowania przygotowawczego i tzw. planu rozprawy oraz większego rygoryzmu dla pełnomocników procesowych związanego z: przygotowaniem pozwu, odpowiedzi na pozew, powództwa wzajemnego i pism przygotowawczych oraz obecnością stron, które to instrumenty mają doprowadzić do rozstrzygnięcia przez sąd sprawy na pierwszej rozprawie,
zgłaszania twierdzeń i wniosków dowodowych – na pełnomocników procesowych nałożono bardziej rygorystyczne ograniczenia czasowe w kwestii zgłaszania twierdzeń i wniosków dowodowych podczas sporządzania planu rozprawy pod rygorem ich oddalenia,
precyzyjnego formułowania przez stronę i pełnomocników wniosków dowodowych tak by można im było szybko nadać bieg lub oddalić,
zwiększenia aktywności stron i ich pełnomocników procesowych przy przeprowadzaniu dowodów np. poprzez wywieranie wpływu na świadka by stawił się w sądzie,
odformalizowania zasad postępowania dowodowego dotyczących: dowodu z dokumentu, dowodu z zeznań świadka, dowodu z opinii biegłego, wykorzystania opinii pozasądowych,
uzasadniania wyroków z urzędu – poprzez wprowadzenie reguły uzasadniania wyroków wyłącznie na wniosek złożony przez stronę lub jej pełnomocnika z wszystkimi konsekwencjami związanymi z terminem do złożenia takiego wniosku i jego kosztami,
możliwości wydania wyroku zaocznego w sytuacji braku zainteresowania sprawą przez stronę lub jej pełnomocnika procesowego,
przeciwdziałania nadużyciu prawa procesowego poprzez stronę lub jej pełnomocnika procesowego w sytuacjach wnoszenia: pozwów oczywiście bezzasadnych oraz pism procesowych z nieskonkretyzowanym żądaniem, nieuzasadnionych: wniosków o wyłączenie sędziego, zażaleń lub wniosków o sprostowanie lub uzupełnienie wyroku poprzez wymierzenie grzywny, nałożenie dodatkowych kosztów procesu lub podwyższenie stopy należnych stronie przeciwnej odsetek od świadczenia,
wprowadzenia szczególnego, szybkiego trybu postępowania w odniesieniu do pozwów oczywiście bezzasadnych co wpłynie na lepszą organizację pracy sądów,
postępowania apelacyjnego w zakresie: kontroli formalnej apelacji przez sąd odwoławczy, treści apelacji, postępowania dowodowego przed sądem apelacyjnym, wnoszenia apelacji od wyroku wydanego po wniesieniu powództwa oczywiście bezzasadnego,
komunikacji sądu ze stronami i ich pełnomocnikami procesowymi poprzez: wskazówki sądu dla stron, uprzedzenie o podstawie prawnej przez sąd, dodatkowe możliwości obciążenia kosztami procesu np. poprzez nałożenie opłaty od rozszerzenia powództwa oraz odsetek od kosztów procesu, a także usprawnienie systemu doręczeń,
wprowadzenia odrębnego postępowania w sprawach gospodarczych, w którym stosuje się krótsze terminy na dokonanie pewnych czynności procesowych jak: zgłoszenie wniosków dowodowych i twierdzeń przez stronę lub pełnomocnika, wznowienie lub umorzenie postępowania przez sąd, czy wprowadzenie tzw. umowy dowodowej,
możliwości korzystania przez stronę i ich pełnomocników procesowych z zarzutu potrącenia w sprawach cywilnych,
wprowadzenia systemu „zażaleń poziomych” rozpoznawanych przez inny skład sądu niż sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie oraz wydawania postanowień zaskarżalnych na posiedzeniu niejawnym,
zasad dochodzenia roszczeń z umów ustalonych w KC poprzez dopuszczenie możliwości wytoczenia powództwa przed sądem wykonania umowy i doprecyzowania definicji miejsca wykonania umowy,
dochodzenia przez konsumentów swych praw przed sądem przez wyłączenie możliwości wnoszenia powództw według właściwości przemiennej sądu,
poszerzenia kompetencji referendarzy sądowych poprzez umożliwienie im wykonywania czynności także w sądach apelacyjnych oraz wydawania nakazów zapłaty w postępowaniu nakazowym.